...
nihayet büyük taarruza doğru gazi, annesini ankara'ya nakle karar verdi. zaten annenin rahatsızlığı artıyordu. kısmen mefluçlu ve bakıma ihtiyacı vardı. ankara'da da artık nispî bir yerleşme olmuş sayılırdı.
...
zübeyde ile oğlu son istanbul ayrılışından sonra, yani hemen hemen aradan tam üç yıl geçerek izmit'te kucaklaştılar.
...
zübeyde hanım ankara'ya naklolundu ve çankaya'da, gazi'nin de oturma yeri olan bir bağevine yerleştirildi. ondan son şu bir kaide oldu ki, her sabah gazi uyanıp, temizlenip, en ince teferruatına göre kadar hazırlandıktan sonra annesine haber gönderir, onu ziyaret için izin isterdi. zübeyde hanım da aynı suretle hazırlığını tamamlayınca oğlu onun odasına gelir, annesinin elini öper, duasını alırdı. bir süre annesiyle beraber kalırdı. işte zübeyde hanımın bir gün ve heyecanlı bir anında, içinden gelen bir duygu hamlesi ile oğlunun eline sarılması, onun elini öpmesi, bu sabah ziyaretlerinden birisi sırasında olmuştur. mustafa kemal şaşalar:
-
ne yapıyorsunuz anne
diyerek elini çekmek ister. fakat zübeyde hanımın mantığı kuvvetlidir:
---
spoiler ---
- ben senin ananım. sen benim elimi öpmekle bana karşı olan vazifeni yapıyorsun. fakat, sen vatanını ve milletini kurtaran bir devlet reisisin. ben de bu milletin bir ferdiyim ve onun tebasıyım. elini öpebilirim...
---
spoiler ---